Eind 2012.
De tijd waarin ik afscheid neem van mijn onderneming waar ik ruim 15 jaar ziel en zaligheid in heb gelegd. Dit is een keerpunt van de hectiek en ik kom in contact met Tiny House Communities in de VS en Canada. Mijn belangstelling voor alles wat dicht bij mens en samenleving staat is al veel eerder ontstaan, het werd verdrukt door ego strelende activiteiten van het ondernemerschap in die periode.

De ruimte die vrijkomt na dit afscheid maakt plaats, plaats om meer aan het oppervlakte te krijgen dan alleen maar oppervlakkigheid. Tot dusver kan ik vertellen dat dieptes, ontstaan door oppervlakkigheid, uit te bannen mooie wonderen heeft voortgebracht. Hiervoor dank ik ook een paar hele bijzondere echte vrienden.

Tijdens deze periode ben ik begonnen met eigen ideeën voor een Tiny House. Ideeën van deze periode bleken meer dan dat. Het is therapie gebleken, het resultaat is waar ik nu voor sta.

Eind 2012 spinde mijn onuitputtelijke creatieve gedachtes en zette ik deze uit op papier. Zo zijn de eerste plannen voor “The Tiny House Project – less house, more life” gestart. Vanuit de diverse ontwerpen, detailleringen en calculaties is er nog een andere drijfveer die het uiteindelijke resultaat uniek maken.

Samenleving is een breed omvattend woord waar voor mij persoonlijk ook het milieuaspect een belangrijke rol in speelt. Ging ik voorheen mee in de wegwerp-/consumptiemaatschappij, voelde dit vaak oncomfortabel. Hergebruik van afval – materiaal voor een tweede, derde of vierde kans!

Het plan krijgt vorm:
– The Tiny House Project – less house, more life”
– Hergebruik van materialen- “no costs, more satisfaction”

End of part One